Over liefde, communicatie en elkaars frequentie leren begrijpen
Er zijn van die momenten in relaties waarin het lijkt alsof jij en je partner op totaal andere golflengtes zitten.
En dat is eigenlijk ook gewoon zo.
Want eerlijk is eerlijk: mannen en vrouwen (of mensen die sterk in hun mannelijke vs vrouwelijke energie zitten) zijn gewoon écht anders gebouwd.
Vrouwen communiceren vaak vanuit hun gevoel.
We hebben al drie lagen doorvoeld voordat we überhaupt iets uitspreken.
We hebben het al geanalyseerd, ingeleefd, zacht proberen te maken…
en dan durven we het voorzichtig te zeggen:
“Ik voel me vandaag een beetje off.”
En wat krijg je terug?
Een reactie uit het hoofd.
Kort. Praktisch. Of zelfs wat geïrriteerd.
En BOEM — daar begint de loop.
Want jij wilde geen oplossing.
Je wilde gewoon ruimte.
En nu voelt het alsof je gevoel er niet mag zijn.
“We spreken wel dezelfde taal, maar we zenden uit op een andere frequentie.”
💥 Twee verschillende werelden
Wat er vaak gebeurt, is dit:
– Jij spreekt vanuit je gevoel
– Hij luistert vanuit zijn hoofd
– Jij voelt je niet gehoord
– Hij voelt zich aangevallen
– Jij gaat uitleggen– Hij haakt af
– Jij denkt: “Zie je wel, ik ben te veel.”
Maar hier komt ‘ie:
We spreken allebei vanuit onze eigen frequentie.
En vaak proberen we op elkaars frequentie te stappen —
“Laat me jou even uitleggen hoe ík het zie” —
maar als die ander daar nog helemaal niet ís,
voelt dat al snel als kritiek, als belerend, of gewoon… als teveel.
En eerlijk?
Dat is niet fout.
Het is menselijk.
🌀 De emotionele loop
Als vrouw ben je vaak extra gevoelig voor signalen.
Hij reageert kort → jij voelt afwijzing → je triggers gaan af:
“Overdrijf ik nou?”
“Had ik dit niet moeten zeggen?”
Voor je het weet, pas je jezelf aan.
Je maakt het kleiner.
Je wil het goed doen.
En zó raak je verder van jezelf én van hem verwijderd.
💡 Maar wat nou als…
Je frequentie niet de waarheid is,
maar gewoon de plek waar jij je het fijnst voelt?
En zijn frequentie óók geen fout is,
maar een totaal andere beleving van de wereld?
Als we dat gaan zien,
ontstaat er ruimte.
✨ Ruimte om niet alles persoonlijk te nemen
✨ Ruimte om elkaar niet te willen veranderen
✨ Ruimte om gewoon te zijn in je eigen waarheid
“Je hoeft geen tolk te zijn voor je gevoel. Je mag het gewoon voelen.”
🔁 Het gaat niet om perfect communiceren
Het gaat erom dat je:
– Weet waar jij zit
– Herkent wanneer je jezelf verlaat
– Durft te blijven, ook als je niet meteen begrepen wordt
Iedereen heeft een eigen manier van reageren.
Sommigen voelen eerst diep, anderen reageren meteen.
Dat is oké. Maar…
Je kiest altijd zelf hoe je met een situatie omgaat.
Als iemand zijn gevoel met je deelt —
en jij reageert er direct haaks op,
omdat je het (nog) niet kunt of wilt voelen —
dan is het misschien tijd om te kijken:
“Waarom raakt dit me zo?”
“Wat maakt dat ik dit niet toe kan laten?”
Zonder die openheid ontstaat er geen echte verbinding.
Als je zegt: “Dit wil ik niet horen.”
Of: “Zo ben ik nou eenmaal.”
…dan sluit je de deur naar de wereld van de ander.
En als je geen ruimte laat voor een andere frequentie,
dan loop je elkaar vroeg of laat mis.
Niet omdat jullie té verschillend zijn,
maar omdat je niet meer probeert te luisteren.
“Jij hoeft niet hetzelfde te voelen als ik, maar als je wil verbinden, moet je wél bereid zijn om te luisteren naar wat het voor mij betekent.”
💛 Voelen is kracht. Reageren met bewustzijn is liefde.
✨ Tips & inzichten om hiermee om te gaan:
🔸 Gebruik de ik-vorm – deel je ervaring zonder te projecteren: “Ik voel me geraakt” in plaats van “Jij doet bot.”
🔸 Vraag wat de ander nodig heeft, zonder jezelf te verliezen: “Wil je dat ik luister of samen kijk naar een oplossing?”
🔸 Laat stilte oké zijn – niet iedereen heeft direct woorden. Soms helpt het om te zeggen: “Je hoeft nu niks terug te zeggen, ik wil het gewoon even delen.”
🔸 Check bij jezelf of je iets deelt om te verbinden, of om begrepen te worden – dat zijn twee heel verschillende energieën.
🔸 Herinner jezelf eraan dat je gevoel geldig is – ook als de ander het niet snapt. Je mag bestaan, ook in onbegrip.
🔸 Maak het bespreekbaar als je patronen ziet – niet als verwijt, maar als observatie. “Ik merk dat we hier vaker in belanden, en ik wil daar samen naar kijken.”