Ken je dat gevoel? Je zit op de bank, kijkt naar je partner en denkt: “Hmm… is dit het nou?” De vonk voelt als een verdwaalde vuurvlieg en de irritaties stapelen zich sneller op dan je wasgoed. Moet je blijven of gaan? Of is dit gewoon een gevalletje ‘te lang in dezelfde joggingbroek geleefd’? Maar hoe weet je of dit een teken is van intuïtie die je iets duidelijk wil maken, of juist oude pijn die je een rad voor ogen draait? Dit is waar veel mensen vastlopen: is het tijd om los te laten, of is het juist tijd om te helen?
Waarom lopen relaties vast?
In relaties gaat het vaak mis omdat we handelen vanuit angst, pijn of oude patronen. Hoe vaak hoor je niet dat mensen vreemdgaan, in een sleur raken of ineens compleet irrationele keuzes maken? Soms is het inderdaad beter om voor jezelf te kiezen en uit een relatie te stappen, maar de vraag is: luister je echt naar je zuivere gevoel, of spelen je trauma’s de poppenkast?
Je intuïtie versus je trauma’s
Je intuïtie is altijd een zachte stem die je vertelt dat iets niet klopt of niet goed voelt. Je trauma’s spreken luid, chaotisch en met paniek en duwen je vaak in de richting die lijkt op overleving in plaats van groei. Denk hierbij aan jaloezie, boosheid, onzekerheid, controle drang en het constante zoeken naar bevestiging.
Waarom luisteren we niet naar dat zachte stemmetje? Misschien omdat die stem geen toeters en bellen heeft, maar eerder klinkt als een zen-monnik op slippers. Ondertussen schreeuwen je trauma’s als een dronken supporter langs de zijlijn. Wat doe je dan? Je kiest vaak voor het lawaai, want dat is tenminste duidelijk. Ergens weet je van binnen dat het gedrag van je partner niet klopt, hij/zij doet anders. Of elke keer als jullie in een discussie zitten ervaar jij datzelfde buikpijngevoel. Het is gewoon niet leuk. Maargoed, geen enkele relatie is perfect, 80/20 regel toch? Dus moeten we die 20% dan maar gewoon accepteren?
Communicatie: het mijnenveld van relaties
Communicatie is ook een moeilijk iets in relaties. Vaak zit je op verschillende levels en probeer je allebei op een andere manier jezelf uit te leggen. Wat vaak resulteert in verwijten en dezelfde discussies. Je begint de loops te herkennen en je komt er niet meer uit.
En dan – BAM! – daar is iemand die precies die missende 20% heeft. Hij/Zij lacht om je slechte grappen, ruikt naar je favoriete geur en vraagt hoe je dag was (en luistert ook nog!). Plotseling lijkt je relatie thuis op een verlopen lot uit de loterij. Kijk, dit is alles wat ik zoek. Je gaat ervoor, want eindelijk voel je wat je al die tijd hebt gemist. En na een tijdje besef je dat die persoon wel de 20% heeft, maar niks van de 80% van je partner. Kut, relatie naar de klote.
Ligt het aan je partner of aan jezelf?
Heeft dit nu te maken met je partner die je niet geeft wat je nodig hebt? Of geef je jezelf niet wat je nodig hebt? Soms kun je zo balen van je eigen keuzes omdat je niet helder hebt gekeken, maar puur naar je gevoel hebt geluisterd. Maar dat gevoel is toch mijn intuïtie? Waarom baal ik dan nu van die keuze? En daar zit de gevaarlijke kink in de kabel. Je kunt maar luisteren naar je intuïtie op basis van hoever je geheeld bent in je trauma’s.
Zie het als een weegschaal. Hoe meer blokkades je hebt in je lichaam, hoe minder ruimte er is voor je intuïtie om te spreken. Heb jij last van onzekerheid, angst, jaloezie, dan kan je intuïtie aangeven dat er iets niet klopt, maar je zult het interpreteren met je negatieve emoties.
Laten we even eerlijk zijn: niemand komt met een emotionele reparatieset aanzetten als jij je kut voelt. Je doet alles zelf. Jij besluit of je de missende 20% kunt missen of dat je hem uitbesteedt aan de eerste de beste met een charmante lach. Maar hé, als je leert dat je die 20% misschien gewoon zelf kan invullen, dan hoef je die zoektocht buiten de deur niet eens meer te starten!
En dan komt de zelfreflectie om de hoek kijken. Eigenlijk heb je alleen maar een relatie met jezelf. Alles gebeurt bij jou van binnen. Waarom accepteer je 20% terwijl je er niet oké mee bent? Waarom durf je jezelf niet ECHT te uiten naar je partner? Waarom durf je niet aan te geven wat je mist en wat je nodig hebt?
Wat zeggen je trauma’s eigenlijk?
Ik ben bang dat mijn grenzen niet worden geaccepteerd. Of wat als ik mijn verlangens uitspreek en ze worden afgedaan als overdreven? Wat als ik ruimte vraag en mijn partner zich terugtrekt? Wat als mijn gevoelens niet serieus worden genomen? Wat als ik alleen eindig? Wat als ik mezelf helemaal blootgeef en dat juist tegen me wordt gebruikt?
De relatie die alles bepaalt? Dat is de relatie met jezelf. Denk er eens over na: je bent de enige persoon met wie je áltijd samen bent. Je kunt er maar beter een leuke relatie van maken. Dus in plaats van de hele tijd op zoek te gaan naar iemand die je gelukkig maakt, waarom niet eerst zorgen dat je eigen gezelschap een feestje is? Wanneer je genoeg van jezelf houdt, heb je de liefde van een ander niet nodig om compleet te zijn, maar kan het juist een prachtige aanvulling op je leven zijn. Dat betekent niet overleven, maar écht genieten!
Waarom gaat het zo vaak mis in relaties? Omdat we denken dat we luisteren naar ons gevoel, terwijl we eigenlijk luisteren naar oude verhalen die ons willen beschermen, maar ons juist tegenhouden. We trekken partners aan die onze wonden spiegelen, raken verstrikt in dezelfde ruzies en blijven hangen in patronen van aantrekken en afstoten. Je intuïtie kan alleen maar spreken als het genoeg ruimte heeft. Hoe minder emotionele wonden je draagt, hoe meer ruimte er is voor helderheid. Hoe meer liefde je voor jezelf hebt, hoe zuiverder je intuïtie zich kan laten horen.
Dus, hoe leer je echt luisteren naar je intuïtie?
- Doe aan zelfreflectie – Vraag jezelf af: Is dit mijn zuivere gevoel of een oude wond die spreekt?
- Geef je intuïtie ruimte om te spreken
Als je steeds opnieuw een onbehaaglijk gevoel ervaart, is dat een signaal dat je iets mag onderzoeken. In plaats van het te negeren, geef jezelf de zorg en aandacht die je nodig hebt. Zoek uit waar dit vandaan komt en creëer ruimte voor groei. Hoe bevrijdend is het als je niet langer wordt gestuurd door jaloezie of onzekerheid, maar door innerlijke rust en vertrouwen. - Wees eerlijk naar jezelf – Durf toe te geven aan jezelf wanneer iets niet goed voelt, ook al is dat moeilijk. Jouw gevoel mag er gewoon zijn.
- Communiceer open en eerlijk – Ga het gesprek aan met je partner. Deel wat je voelt en ervaart zonder te vervallen in verwijten (dat kan lastig zijn, maar het is mogelijk). Het is immers jouw beleving. Misschien ziet je partner het totaal anders en waren jullie je hier nooit van bewust. Door open en eerlijk te communiceren, creëer je ruimte voor wederzijds begrip en kun je vanuit liefde nieuwe wegen inslaan.
Relaties als spiegels.
Relaties zijn prachtige spiegels. Ze laten ons zien waar we mogen helen, maar alleen als we bereid zijn écht te luisteren. Dus de volgende keer dat je denkt: “Moet ik blijven of gaan?”, stel jezelf de vraag: is dit intuïtie of angst verkleed als wijsheid? 😉
P.S.
Dat ik dit nu zo kan opschrijven, is niet omdat ik even uit een boekje citeer. Na 15 jaar relatie heb ik zelf ook de nodige drama’s, spiegelmomenten en hoe-kom-ik-hier-nu-weer-in-terecht-situaties meegemaakt. Maar door hulp én bewustwording heb ik uiteindelijk niet alleen een gelukkigere relatie met mijn partner gekregen, maar vooral met mezelf. En dát is de sleutel. Want als jij lekker in je vel zit, wordt je relatie dat automatisch ook.
Serieus, waarom krijgen we hier geen salaris voor? Dit is meer werk dan een 40-urige werkweek en je krijgt er niet eens vakantiedagen bij! 😆
